Preferencja dla Poezji AI nad Ludzkimi Wierszami w Nowym Badaniu

Badania pokazują, że ludzie często wolą wiersze generowane przez AI, błędnie identyfikując je jako napisane przez człowieka ze względu na ich przejrzystość i dostępność.

Najnowsze badania ujawniają zaskakujący trend w poezji: ludzie nie są już w stanie niezawodnie odróżnić poezji generowanej przez AI od dzieł znanych poetów ludzkich.

Faktycznie, osoby niebędące ekspertami często postrzegają wiersze generowane przez AI jako bardziej „ludzkie” niż te napisane przez prawdziwych poetów. Zjawisko to odzwierciedla podobne ustalenia w innych dziedzinach generatywnej AI, gdzie treści generowane przez maszyny wydają się bardziej ludzkie niż dzieła stworzone przez ludzi.

Badanie podkreśla również preferencje dla poezji AI nad poezją autorstwa ludzi. Uczestnicy konsekwentnie oceniali wiersze AI wyżej pod różnymi względami, w tym rezonans emocjonalny, klarowność i komunikację tematyczną.

To preferencja pomaga wyjaśnić, dlaczego wielu uważa, że wiersze tworzone przez sztuczną inteligencję zostały napisane przez człowieka; uczestnicy zakładają, że bardziej prawdopodobne jest, że będą cieszyć się dziełami autorstwa ludzi i przypisują swoje zadowolenie z poezji AI ludzkiej kreatywności.

Kluczowym czynnikiem napędzającym tę preferencję wydaje się być dostępność. Wiersze generowane przez sztuczną inteligencję są proste, z jasnymi tematami i emocjami, które rezonują z czytelnikami niebędącymi ekspertami.

Na przykład, wiersz wygenerowany przez AI, napisany w stylu Sylvii Plath, wyraźnie wyraża smutek, podczas gdy inny, naśladujący Walta Whitmana, celebrował piękno natury.

W przeciwnym razie, w ludzkich wierszach często pojawiają się skomplikowane metafory, które wymagają dogłębnej analizy. Na przykład, „The Boston Evening Transcript” T.S. Eliota krytykuje przestarzałą gazetę, używając warstwowych porównań i historycznych odniesień, co może stanowić wyzwanie dla przypadkowych czytelników do zrozumienia.

Ta prostota sprawia, że wiersze generowane przez AI są łatwiejsze do docenienia, szczególnie dla czytelników, którzy nie mają czasu ani chęci na dogłębną analizę.

Jednakże ta łatwość interpretacji może kosztować głębię i wieloznaczność, które wielu ceni w poezji ludzkiej. Chociaż wiersze AI skutecznie komunikują nastroje i tematy, brakuje im złożonych warstw, które często definiują ludzką kreatywność.

Wyniki badań podkreślają, jak oczekiwania czytelników kształtują ich percepcję. Wielu uczestników nie doceniło zdolności AI do tworzenia poezji, która by im się podobała, co prowadziło do błędnych osądów co do autorstwa.

Wyniki te również stawiają pytania o to, jak społeczeństwo dostosuje się do coraz bardziej zaawansowanych systemów AI. Na przykład, wcześniejsze modele AI, takie jak GPT-2, tworzyły rozróżnialną poezję, ale nowsze modele, takie jak ChatGPT-3.5, zatarły te granice.

Autorka zauważa, że wyniki są specyficzne dla najnowszych generatywnych modeli językowych i odzwierciedlają obecne przekonania i uprzedzenia na temat tekstów generowanych przez AI.

Wraz z pojawianiem się nowszych modeli i rozpowszechnianiem treści generowanych przez AI, prawdopodobne jest, że ewoluować będą postrzeganie tego, co w poezji czy innych tekstach „brzmi ludzko”. Oczekiwania dotyczące jakościowych różnic między tekstem generowanym przez AI a napisanym przez człowieka mogą również ulec zmianie z biegiem czasu.

W miarę jak AI nadal ewoluuje, autorki zauważają, że rośnie potrzeba przejrzystości w treściach generowanych przez AI. Rządy w USA i UE zaproponowały regulacje dotyczące ujawniania prac generowanych przez AI, ale badania sugerują, że użytkownicy często pomijają takie oznaczenia.

Znalezienie skutecznych sposobów informowania czytelników o udziale AI pozostaje pilnym wyzwaniem w obliczu szybkich postępów technologicznych.